بیان حق

از حکمتهاى امام صادق «علیه السلام»:
لایَتکلم احد بکلمةٍ هدى فیؤخذَ بها الا کان له مثل اجر من اخذ بها. ولا یتکلم بکلمةِ ضلالةٍ فیؤخذ بها الا کان علیه مثل وِزرِمن أخَذبها.

^{(تحف العقول صفحه 375)}

تبلیغ و ارشاد مردم و تبیین حق از دیدگاه اسلام، کار خطیر و ارزشمندى است، و هر کس که در موضع تبلیغ و تبیین قرار مى‏گیرد باید با تحقیق و مطالعه و با احساس مسئولیت سخن گوید و میل و سلیقه‏ى مستمع، نتواند او را از گفتن حق باز دارد یا وادار به گفتن ناحق کند. طبق معارف اسلامى، اگر یک سخن حکمت‏آمیز و هدایتگر از دهان گوینده‏اى خارج شود به تعداد افرادى که این سخن را چراغ زندگى خود قرار داده و به آن عمل کرده‏اند، براى مبلّغ، حسنه و ثواب نوشته مى‏شود و بر عکس، هر کس، کلامى خطا و گمراه کننده بگوید، به تعداد کسانى که به گمراهى افتاده‏اند براى او وزر و وبال ثبت مى‏شود. 

دعا

صبح گفته شود:

الحمدلله ربٌ الصٌباح ،الحمد لله فالق الاصباح(سه مرتبه)

سپس بگوید:

اللٌهم افتح لی باب الامر الٌذی فیه الیسر والعافیه اللٌهم

هیٌیء لی سبیله و بصٌرنی مخرجه اللٌهم ان کنت قضیت لاحد

من خلقک علیٌ مقدرة بالشٌر فخذه من بین یدیه ومن خلفه

و عن یمینه و عن شماله ومن تحت قدمیه و من فوق رأسه

واکفنیه بما شئت و من حیث شئت و کیف شئت

-----------------------------------------------------------------------

صبح وشام بگوید:

اللٌهم انٌی اصبحت فی ذمٌتک و جوارک اللٌهم إنٌی أستودعک

دینی و نفسی و دنیای و آخرتی و أهلی و مالی و أعوذ بک

یا عظیم من شرٌ خلقک جمیعاً و أعوذ بک من شر ما یبلس به ابلیس و جنوده

-----------------------------------------------------------------------

هر وقت خواست بگوید از جمله وقت خواب:

أعوذ بعزة الله و أعوذ بقدرة الله و أعوذ بجلال الله و أعوذ

بسلطان الله و أعوذ بجمال الله و أعوذ بدفع الله و أعوذ

 بمنع الله و أعوذ بجمع الله و أعوذ بملک الله و أعوذ بوجه الله

و أعوذ برسول الله من شر ما خلق و برأ و ذرأ

-----------------------------------------------------------------------

بعد از هر نماز بگوید:

اللٌهم اجعل لی فرجاً و مخرجاً و ارزقنی من حیث أحتسب و من

حیث لا أحتسب

ـــــــــــــــــــــــــــمنبع: اصول کافی،کتاب الدٌعاــــــــــــــــــــــــــ 

عیب کسان منگر و احسان خویش

از حکمتهاى امام صادق «علیه السلام»:

إذا رأیتم العبد یتفقد الذنوب من الناس ناسیاً لذنبه فاعلموا أنه قد مکر به.

 ^{(تحف العقول صفحه 364)}

اگر کسى همواره به دنبال کشف عیوب مردم بوده و گناهان آنان را تفحص نماید اما گناهان و خطاهاى خود را فراموش کند، چنین انسانى دچار مکر و فریب شده و به وادى خطرناکى دچار شده است.
زیرا بزرگترین خطر براى انسان آن است که از گناهان خود غافل شود چون این امر موجب مى‏گردد که در صدد اصلاح خود برنیاید و چنین فردى فریب خورده است.

خداییش

چرا آفریده شدیم؟

برگشتم

بنام خدا من دوباره آمدم ولی نمیدانم تا کی